Dag 2 - de reis, deel 2

Pfffff. Wat een lange zit vandaag zeg. Ik begon mijn dag in Bamberg, vanuit mijn hotelkamertje. Gisteravond keek ik op Google Maps en zag ik dat ik nog 7 uur moest rijden. Vanmorgen zette ik 'm aan en stond er ineens 8 uur. Ik even blij dat ik op tijd wakker was! Dus snel uitgecheckt en om 10 uur zat ik in de auto, klaar voor nog een stuk Autobahn, vandaag zowel Duits als Oostenrijks.

Onderweg natuurlijk even maccie gehaald (en koffie), want ik ben wel een gewoontedier en ik hou van slechte excuses om naar de Mac te gaan. Alles mooi vlot, maar... Net voor Oostenrijk was de tank leeg, dat wil zeggen, als je van noordwest naar zuidoost Duitsland rijdt met mijn auto en mijn asociale rijstijl red je dat net op 1 tank. Daar begon het avontuur. Het was stervensdruk bij de pomp, maar ik had een mooi plekkie gezien dus ik was mooi snel. Or so I thought. Dit tankstel was namelijk hartstikke kapot, kwam geen druppel uit. Dus wat dacht ik? Ik rijd nog wel een rondje en dan pak ik een andere. Slecht plan. Het heeft een uur geduurd, in de brandende zon (ca 35 graaien), met van die gefrustreerde mensen om me heen die ook al een uur stonden te wachten. Dus ook nog getuige geweest van een vechtpartijtje, helemaal wild die lui. Maar uiteindelijk business geslaagd, Siep weer onderweg. Nog 4 en een half uur te gaan. Dacht ik. 

Eenmaal in Italië was het één file na de andere. In het begin een beetje irritant, maar hoe verder je Italië inrijdt, hoe mooier het uitzicht wordt. Ik heb onderweg mijn ogen uitgekeken en onder het genot van een lekker muziekje geaccepteerd dat het vet lang ging duren. 

Toen ik van de snelweg af kwam, werd het uitzicht alleen maar mooier. Met een brede grijns zat ik in de auto, want wat was dit een goed idee! Het is hier echt prachtig! Het hotel heb ik in één keer gevonden en ik moet zeggen, ik ben onder de indruk. Inchecken ging ook mooi snel en ik kreeg een mooie plek op de parkeerplaats, die niet ver weg is. Beetje jammer alleen dat ik die niet in één keer kon vinden, ik heb straten gehad waar je in Nederland niet eens met die fiets doorheen kan. Uiteindelijk met angstzweet, een geschaafde spiegel en behulpzame aanwijzingen van een collega-toerist, is het me toch gelukt om de garage te vinden. Dus ik bepakt en bezakt naar mijn hotelkamer. De kamer is niet groot, maar wel ruim. Snap je? Ik heb een fijne badkamer (met bidet, lol) en een groot raam. Even wat verder kijken... Dat raam was namelijk geen raam, maar een deur naar een balkonnetje met een tafel, stoel en een spectaculair uitzicht op het oude centrum (compleet met kasteelmuren), het meer en de bergen er tegenover. Wat een mooie plek! 

Ik kon de verleiding om even rond te gaan neuzen niet meer weerstaan en ben naar het centrum gelopen. Eerst eventjes afkoelen met de voetjes in het Gardameer, en daarna even een gelato gehaald. Ik had er zelfs live muziek bij! Alle straatjes zijn mooi, en oud, en overal ruikt het naar knoflook en basilicum. Aan de overkant van het meer begonnen de lichten al te glinsteren. Heerlijk om hier gewoon doelloos rond te zwerven. 

Toen begon het gapen. Ik besefte dat ik wel een hele lange dag heb gehad, en wilde wel weer terug naar het hotel. Zo gezegd, zo gedaan. Na een dag van 10 uur in de auto heb ik even gekeken of de douche een beetje goed is, ook die heeft de test glansrijk doorstaan. Het is niet groot, maar dat ben ik ook niet. 

Mijn laatste taak van vandaag: mijn kleding in de kast opbergen. Maar niet voordat ik, onder het genot van Country Roads vanuit het centrum, even lekker op mijn balkonnetje heb gezeten en mijn verhaal van vandaag voor jullie heb opgeschreven. 

Ik denk dat het helemaal goed gaat komen deze week, en morgen zal ik jullie vertellen hoe ik daarmee ben begonnen. 

Liefs vanuit Torri del Benaco, 

Siep.